Al. D. Amato سناتور سابق نیویورک بود . وی با میانجیگری در شکایت قضائی در موضوع هولوکاست علیه بانک‌های آلمانی و اتریشی درعرض شش ماه 103هزار دلار به‌دست آورد. «لارنس ایگل برگر» برای ریاست کمیسیون بین‌المللی ادعاهای بیمه‌ای دوران هولوکاست سالانه 300هزار دلار دریافت می‌کند. خاخام «ماوین هیر» مدیر مرکز «سیمون و یبزنتال» هم در لس‌آنجلس نام همسر و پسرش را در لیست حقوق‌بگیران این مرکز قرار داده است. وی و خانواده‌اش در سال 1995 درحدود 520هزار دلار از این راه کسب درآمد کرده‌اند. با اینکه بانک‌های سوئیس مبلغ 25/1میلیارد دلار به‌عنوان غرامت پرداختند اما مجموع غرامتی که توسط نهادهای گوناگون و تحت نظارت کنگره جهانی یهود پرداخت شده بالغ بر 7میلیارد دلار است. این موارد گویای این است که هولوکاست که سلاحی ایدئولوژیک برای اسرائیل است، حالا به یک تجارت پرسود برای حامیان آن بدل شده است. صهیونیسم که وامدار هولوکاست به‌طور مطلق کلمه می‌باشد، از این دروغ بزرگ بسیار منتفع شده است. اکنون رژیم صهیونیستی که نقطه اوج صهیونیسم بین‌الملل است،  درآمد کلانی را از این راه کسب کرده است.
برای نمونه در بعد امنیتی می‌توان گفت از محل مالیات‌های شهروندان آمریکایی، واشنگتن 422میلیون دلار به سامانه‌های سپر موشکی تل‌آویو کمک کرده، درحالی که این کشور هنوز از بحران اقتصادی خارج نشده است. مجلس نمایندگان این کشور بودجه کمک به سامانه‌های سپر موشکی رژیم صهیونیستی را دو برابر کرده است. کمیته فرعی کمیسیون دفاعی مجلس نمایندگان امریکا، 7/95میلیون دلار به بودجه اولیه‌ای که کاخ سفید برای برنامه سامانه سپر موشکی «آرو» و «دیوسلینگ» درنظر گرفته بود، اضافه کرد. حدود 8/108میلیون دلار از این بودجه برای توسعه سپر موشکی آرو3 هزینه خواهد شد.
205میلیون دلار نیز برای سامانه موشکی کوتاه برد «گنبد آهنی» استفاده می‌شود. در همین راستا شهروندان مالیات‌دهنده امریکایی مجبورند هرساله 5میلیارد دلار به جیب رژیم صهیونیستی بریزند. براساس آمار ارائه شده از جانب مؤسسه همکاری‌های اسرائیل ـ امریکا، مالیات‌دهندگان امریکایی مجبور بودند از سال 1949 تا 2001 درحدود 95میلیارد دلار به اسرائیل کمک مالی کنند. گفتنی است این رقم در سال 2002 به 100میلیارد دلار رسید، یعنی به‌طور متوسط در هر سال دو میلیارد دلار به اسرائیل پرداخت شده است. هم‌اکنون نیز میزان این کمک‌ها بیش از پنج میلیارد دلار در سال است. یعنی امریکا تاکنون 150میلیارد دلار به اسرائیل کمک بلاعوض کرده است.
آنچه پنهان مانده این است که بسیاری از این کمک‌ها غیرقانونی هستند. برای مثال قانون کنترل صادرات تسلیحات امریکا اعلام می‌کند که تسلیحات صادر شده از جانب امریکا باید برای دفاع مشروع به‌کار برده شوند و نه برای بمباران فلسطینی‌ها و لبنانی‌های بی‌پناه یا برای بی‌ثبات کردن منطقه و کل جهان. از سال 1982 تاکنون که امریکا کمک‌های مالی به اسرائیل را به صورت یکجا در ابتدای سال مالی پرداخت کرده، واریز این پول‌ها در بانک‌های امریکایی باعث می‌شود بلافاصله سودهای بانکی هنگفتی از سوی این بانک‌ها بر این مبلغ اضافه شود. تل‌آویو هم در قبال این مبالغ هیچگاه پاسخگو نبوده و نیست. از آنجایی که بیشتر کشورها برای برخی پروژه‌های ویژه و کاملاً مشخص کمک دریافت می‌کنند و در مورد چگونگی مصرف این کمک‌ها نیز باید پاسخگو باشند اما رژیم صهیونیستی اجازه دارد تا کمک‌های امریکا را در بودجه عمومی‌اش جای دهد. تقریباً یک سوم تمام بودجه کمک‌های مالی خارجی امریکا به اسرائیل اختصاص می‌یابد، با اینکه اسرائیل کمتر از یک درصد جمعیت جهان را درخود جای داده اما دارای یکی از بالاترین درآمدهای سرانه است که این امر به‌خاطر سیل کمک‌های مادی و معنوی است که سالانه از امریکا روانه این خطه اشغالی می‌شود. درآمد سرانه یهودیان متمایل به صهیونیسم تقریباً دو برابر درآمد غیریهودی‌هاست. 16 نفر از 40ثروتمند امریکایی صهیونیست هستند. 40درصد از برندگان امریکایی جایزه نوبل و 20درصد از اساتید دانشگاه‌های برتر و 40درصد از شرکای شرکت‌های بزرگ حقوقی در نیویورک و واشنگتن را صهیونیست‌ها تشکیل می‌دهند. همین امر باعث شده تا کمک‌ها از سوی امریکا به اسرائیل راحت‌تر و هموارتر روانه شود. اما واقعاً هولوکاست وجود دارد یا همچون افسانه‌هایی چون «صابون یهودی» مضحک و خنده‌آور است. با اینکه در جنگ جهانی دوم بیش از 40میلیون نفر از اروپائیان جان خود را از دست دادند ، در سال‌های اخیر بیشتر محققین جنگ جهانی دوم کشتار یهودیان در اروپا را به چالش کشیده‌اند. تا جایی که بیشتر تاریخ‌نگاران توافق دارند که در اردوگاه (داچائو) هیچ اتاق گازی وجود نداشته است. چرا که وجود کوره‌های سوزاندن اجساد در اردوگاه‌های بزرگ‌تر برای نابودی اجساد کسانی بود که بر اثر بیماری مسری «تیفوس» در گذشته بودند. وجود اتاق‌های گاز هم در اردوگاه‌ها فقط به منظور ضدعفونی کردن لباس‌ها و رختخواب‌ها و دیگر لوازم زندانیان با استفاده از گاز «زیکلون بی» (Zyklon – B) بوده است اما با این حال نظرسنجی‌ها نشان می‌دهند که تعداد امریکایی‌های آشنا به هولوکاست از تعداد امریکایی‌های آشنا به واقعه «پرل‌هار بر» یا بمباران ژاپن بیشتر است. آنهم به خاطر بمباران تبلیغاتی است که از سوی رسانه‌های صهیونیستی به صورت گسترده بر افکار عمومی مردم امریکا اعمال می‌شود ...

رسانه های انگلیس پس از گسترش اعتراضات مردمی در کشورهای اروپایی به اقدامات اسرائیل در جنگ اخیر غزه، اقدام به انتشار گزارشهای متعددی درباره رشد یهودستیزی در این کشور و سایر کشورهای قاره سبز کردهاند تا با مظلومنمایی برای صهیونیستها ضمن تلاش برای ترمیم وجهه مخدوش شده رژیم صهیونیستی زمینه را برای حمایتهای مالی و سیاسی از اسرائیل و سرکوب کردن هر گونه جنبش مردمی ضد صهیونیستی فراهم آورند.

مقامات کشورهای غربی از دیرباز تلاش کرده اند اعتراضات طبیعی به اقدامات ضد حقوق بشری اسرائیل مانند کشتار کودکان را اقدامات یهودستیزانه قلمداد کرده و زمینههای سرکوب آن را فراهم آورند. در همین راستا، پس از آنکه رسانههای انگلیسی در ماه گذشته موجی از اخبار مربوط به آنچه "رشد یهودستیزی در اروپا" خوانده شده بود به راه انداختند اکنون از قصد لندن برای وضع قوانینی سخت گیرانه برای سرکوب این اقدامات و تصویب بودجه هایی برای اجباری کردن آموزش هولوکاست در مدارس انگلیس خبر داده اند.

روزنامه اکسپرس انگلیس در گزارشی در همین راستا خبر داده وزیران انگلیس پس از افزایش موارد خشونت علیه یهودیان قصد دارند قوانینی سختگیرانه برای مقابله با این موضوع وضع کنند.

پیشتر دنی کوهن، مدیر بی‌بی‌سی در کنفرانسی در بیت‌المقدس نگرانی خود را از افزایش یهودستیزی در اروپا و به طور خاص انگلیس بیان کرده بود.

کوهن گفته بود: " افزایش یهودستیزی در انگلستان بیش‌تر از هر زمان دیگری مرا نگران کرده است و در طول همه سال‌‌های زندگی‌ام در لندن، تا به حال این‌قدر احساسات ضدیهودیت را حس نکرده بودم.".

اکسپرس ادعا کرده تنها در ماههای ژوئیه و آگوست سال گذشته 543 مورد از خشونت علیه یهودیان گزارش شده است. این رقم به ادعای این رسانه از کل موارد گزارش شده در سال گذشته بیش‌تر است.

بر همین اساس قرار است برای مدارس یهودی بودجه‌ای برای افزایش تدابیر امنیتی و در نظر گرفتن تنبیههای سخت‌گیرانه خشونت علیه یهودیان فراهم شود.

اریک پیکلز، رئیس سازمان اجتماعات و دولت محلی انگلیس گفته بخشی از این بودجهها صرف آموزش درباره هولوکاست به تمامی کودکان دبستانی خواهد شد.

وی همچنین با بیان این‌که با معرفی قوانین جدید یهودستیزی در فوتبال نیز از میان برداشته خواهد شد هشدار داد با سوپرمارکتها و شوراهای محلی، در صورت مشاهده آنچه "رفتارهای غیرمسئولانه" خوانده شده برخورد خواهد شد.

یهودستیزی در انگلیس نسبت به سایر کشورهای اروپای غربی کم‌تر است اما پیکلز می‌گوید با توجه به سیر صعودی موارد خشونت‌های یهودستیزانه بایستی در این مورد هوشیار بود.

"روژه گارودی" فیلسوف و اندیشمند پرآوازه فرانسوی، نخستین كسی نبود كه بافته های صهیونیسم را برملا ساخته و "دیوید ایرونیگ" تاریخ نگار انگلیسی، كه برای محاكمه به دادگاه فرا خوانده شده، نیز آخرین شخصی نیست كه پرده از شیادی آنان برداشته است.
ماجرای "دیوید ایرونیگ" در حقیقت از سال "1992" آغاز می شود آن هنگام كه او به واسطه تردید در هزار و یك شب نسل كشی یهود مورد مجازات و پیگرد قانونی قرار گرفت؛ دیوید در آن سال بر اساس حكم قضایی دادگاه فدرال به بهانه واهی "ورود غیر قانونی" و "اظهار نظرهای اهانت آمیز پیرامون مردگان"!! از كانادا اخراج شد. سال بعد به همین دستاویز از ورود به استرالیا باز داشته شد و سرانجام در سال "1994" دادگاهی در آلمان وی را به جرم "تردید در وقوع جنایتهای ضد بشری" 10 هزار مارك جریمه كرد!!. اسراییل و لابی های صهیونیسم جهانی توانستند قانونی را در بسیاری از كشورهای اروپایی به تصویب برسانند كه بر اساس آن هر كس در "افسانه هولوكاست" تردید كند به محاكمه و مجازات سپرده می شود!! از این رو دیوید نیز به دادگاهی در لندن فرا خوانده شد!! (3)
"چیرو هونسك" نویسنده اتریشی به دلیل نگارش مقاله هایی در مجله "Hult" كه در آنها وجود اتاقهای گاز سمی در اردوگاههای اسارت نازی را منكر شده بود، به 18 ماه زندان محكوم شد!
در دسامبر 1995، روژه گارودی با انتشار كتاب "اسطوره های بنیانگذار سیاست اسراییل" (4) ادعای وجود اتاقهای گاز و سوزاندن یهودیان را بی اساس و عاری از حقیقت خواند. او تأكید داشت: "این راهكار از نقطه نظر فنی غیر قابل اجراست و احدی تاكنون طرز كار این اتاقها و كوره ها را مشخص نساخته است."
گارودی از طرفداران این نظریه خواست چنانچه دلایلی (استوار و علمی) در اختیار دارند، آن را ارایه دهند. در پی انتشار چنین كتابی، انجمنها و سازمانهای یهودی علیه گارودی به محاكم قضایی شكایت بردند.
همچنین با فشار لابی های صهیونیستی، برخی از پژوهشگران و تاریخ نگاران (دگراندیش) در اروپا و آمریكا، تنها بدین سبب كه در دعاوی ساختگی نسل كشی یهود به دست نازیها، دیدگاهی متفاوت ارایه دادند و یا آن را با سكوتی "هولناك و اضطراب آور" برگزار كردند، مورد سوء قصد و یا ترور شخصیت قرار گرفتند.
بعضی از آنان نیز به زندان افكنده شده یا اخراج گردیدند. شگفت آنكه این پدیده تاریخی بوده و روشن است باب اجتهاد در تاریخ پیوسته فرا روی كارشناسان و صاحب نظران این دانش گشوده است و از جنس آموزه های تردید ناپذیر دینی نیست كه هاله ای از تقدس آن را در بر گرفته باشد.
صهیونیسم جهانی، همواره می كوشد از طریق تقویت و تحكیم سنتهای آیینی در ارتباط با روزهای غمبار و تراژدیهای تاریخی قوم یهود، بینش و درك همگانی یهودیان را با برانگیختن احساسات نژاد پرستانه در حالت آمادگی و یادآوری همیشگی نگاه دارد.
از این رو، هر ساله روز مشخص و خاصی (27 آوریل) (5) یاد و خاطره قربانیان فاجعه كشتار یهودیان به دست نازیها گرامی داشته می شود و بامداد چنین روزی آژیرهای خطر برای دو دقیقه به صدا درمی آید و چرخه زندگی تماماً از كار باز می ایستد و هزاران یهودی در گورستان "یدواشیم" گرداگرد بناهای یادبود، خاطره قربانیان خود را جاودانه می كنند.
گذشته از این، در لا به لای برنامه های درسی مدارس اسراییل، درسی گنجانده شده كه به بررسی پیرامون یكی از طوایف یهود كه به گمان آنان در پی این فاجعه نابود گشته، اهتمام دارد و كاوشهایی درباره زندگانی و تاریخ این طایفه عرضه می دارد.
 دروغهای رایج
شاید برخی از ما پیرامون رادیو 3CRمطلبی خوانده یا به خاطر داشته باشد. این رادیو كه برنامه های خود را از ملبورن استرالیا پخش می كرد، اتحادیه ای بود متشكل از مؤسسات متعدد با گرایشهای سیاسی گونه گون. با وجود این، اساساً این مؤسسه ها در زمینه حمایت از حقوق اقشار تهیدست و مخالفت با تعصب و نژادپرستی، همداستان بودند.
این رادیو در دهه هفتاد میلادی برنامه هایی چند پیرامون همیاری صهیونیسم و نازیسم پخش كرد كه باعث شد پارلمان یهودیان ملبورن علیه آن به محاكم قضایی شكایت برد و برای كنترل و ممانعت از گسترش این پدیده، حملات سرسختانه ای را متوجه آن رسانه سازد. حساس ترین موضوعی كه این رادیو بدان پرداخت، "رودلف كاستنر" بود.
او كه دكترای حقوق داشت، صهیونیست متعصبی به شمار می آمد و در آغاز جنگ جهانی دوم ریاست مجلس یهودیان مجارستان را بر عهده داشت. كسی كه پرده از نقش او برداشت، دكتر "رودلف فربا" عضو انجمن پژوهشهای پزشكی بریتانیا بود و در شمار معدود نجات یافتگان "بازداشتگاه آشویتس" قرار داشت. در خاطرات این پزشك انگلیسی منتشر شده در سال 1961- آمده است: من یهودی هستم، با وجود آن، رهبران یهود را به انجام زشت ترین رفتارهای جنگی منتسب می سازم. این گروه خیانت پیشه دانست كه چه ها بر سر برادران دینی خود خواهد رفت لیك با حفظ جان خویش تمام آن را به سكوت برگزار كرد، از جمله اینان دكتر كاستنر است.
"آدولف آیشمن" پس از ماجرای مشهور ربوده شدن و محاكمه اش، خود بدین رابطه مستحكم با كاستنر اعتراف داشته، می گوید: "ما با یكدیگر رابطه ای مستحكم برقرار كرده بودیم. هنگام گفتگو، او با ولعی تمام سیگارهای عطرآلود خود را از جعبه ای سیمین بیرون آورده، با فندكی زرین روشن و دود می كرد. كاستنر بسیار محافظه كار بود و همانند یك افسر نمونه گشتاپو به نظر می رسید. او تمام توان خویش را صرف كوچاندن مجموعه ای منتخب از یهودیان مجارستان به اسراییل می كرد.
گذشته از این، مهمترین موضوعی كه باید بدان نظر داشت این است كه هدف صهیونیسم، نجات آوارگان یهودی نبود بلكه آرمان اساسی آنان، بنیان دولت یهود بود كه با اجرای "عملیات گزینش" محقق می شد.
"بن گوریون" فلسفه صهیونیسم را چنین معین ساخته: "گزینش و ارسال جوانانی اندك از توده انبوه یهود، كه معنای میهن ملی یهود را بفهمند، به مقصد فلسطین و به كارگیری توان و استعداد آنان برای ایجاد شرایط اقتصادی مناسب تا اجازه پیگیری عملیات كوچاندن یهودیان را بدهد."
با ما باشید تا بنگریم چگونه رهبران صهیونیسم تواناییهای خود را برای تسلط بر بازیهای سیاسی به نمایش گذاشتند، بویژه آن هنگام كه بدین اندازه از پلیدی برخوردار باشد.
آیا به راستی نهضت صهیونیسم در مقابل خطر یهود ستیزی از یهودیان دنیا حمایت كرد؟ نظر به رویدادهای تاریخی، نه تنها پاسخ این سؤال منفی است بلكه با توجه به شواهدی ثابت می شود، از آغاز پایه گذاری این نهضت، همیاری مستمر و مستحكمی بین رهبران آن و یهود ستیزان برقرار بوده است.
تئوری پردازان و سیاستگذاران نهضت صهیونیسم، نیك دریافتند كه پروژه اسكان برای یهودی ساختن چهره فلسطین، مادامی كه یهودیان زادگاه، محل زندگی و میهن اصلی خویش را ترك نگویند و به سرزمین فلسطین - كه كمترین پیوندی با آن نداشتند- روی نیاورند، با ناكامی و شكست رو به رو خواهد شد.
بدین اعتبار، آنان به یهود ستیزی به مثابه پدیده ای سودمند برای حفظ هویت یهود می نگریستند. از این رو، بنیانگذاران جنبش صهیونیسم از همكاری با یهود ستیزان در كشتار و نابودی توده یهود پرهیزی نداشتند تا با تشدید بحران و ایجاد رعب و وحشت، یهودیان گریزان را به كمك آژانسها و بنگاههای یهودی به سرزمین موعود رهسپار سازند.
پوشیده نماند، صهیونیسم برای تقویت موج ستمهای ساختگی و پیش راندن جریان یهود ستیزی با هدف مهاجرت جمع فزونتری از یهودیان به فلسطین، هزینه های گزافی صرف كرد.
در این میان، اتحاد صهیونیسم و یهود ستیزان بالا گرفت و به استحكام روابط با حكومتهای فاشیستی ایتالیا و آلمان منجر شد. در سال 1923، دیداری بین حاییم و ایزمن و موسولینی صورت پذیرفت كه طی آن طرف ایتالیایی بر آمادگی خود برای تقدیم هر گونه كمك مورد درخواست یهود جهت تسریع در اسكان یهودیان و یهودی نمودن فلسطین تأكید ورزید و اعلام داشت كشورش آماده است امكاناتی را برای ایجاد ناوگان دریایی و آموزش خلبانان، تقدیم آنان دارد.
دیدارهای سران یهود و موسولینی بدون وقفه ادامه پیدا كرد. در 13نوامبر 1934 موسولینی طی دیدار با ناحوم گلدمن، موضع ایتالیا در قبال پروژه صهیونیستی را مثبت اعلام كرد و هنگامی كه گلدمن پیرامون "كنگره جهانی یهود" از او مشورت خواست، موافقت خود را با راهكار تأسیس چنین كنگره ای آشكار ساخت.
زمانی كه هیتلر، نخستین دشمن یهودیان، در آلمان به قدرت رسید؛ گمان می رفت كه سلطه او ترس را در نهاد صهیونیستها برانگیزاند. اما آنچه اتفاق افتاد عكس چنین اندیشه و گمانی را القا می كرد.
صهیونیسم در سلطه نازیسم بر آلمان، به عنوان یكی از بزرگترین كشورهای سرمایه داری اروپا، رؤیاها و فرصتهای طلایی خویش را می دید، تا با چیرگی فزونتر بر یهودیان اروپا، آنان را به مهاجرت به فلسطین مجبور كند!
روشن شده است رهبران صهیونیسم، پیش از قدرت یابی هیتلر روابط مستحكمی با او داشته اند و نازیسم برای تكیه بر قدرت، كمكهای مالی قابل توجهی از بانكها و شركتهای بازرگانی وابسته به صهیونیسم دریافت داشته است.
به عنوان مثال، ثابت شده سران حزب نازی در سال 1929 مبلغ ده میلیون دلار از بانك "مندلسون" آمستردام، دریافت كرده اند یا در سال 1931 مبلغ 15 میلیون دلار دیگر، كمك مالی گرفته اند و در سال 1933 پس از به قدرت رسیدن هیتلر، 126 میلیون دلار به او پرداخته اند؛ بی گمان، كمكهای مالی هنگفت از طرف صهیونیستها برای افزایش توان نظامی و بنیه اقتصادی نازیسم برای حمله به اروپا و كشتار میلیونها انسان از جمله یهودیان، اعطا می شد و این همان آرمانی است كه "ناحوم گلدمن" در كتاب "سیره ذاتی" بدان اعتراف دارد.
 
پی نوشتهای مترجم:

1- هولوكاست: قربانی سوختن، قتل عام در آتش، قتل عام یهودیان (مخصوصاً توسط نازیهای هیتلری)(Dictionary of Religion)، سه اصطلاح است كه بیشتر برای تعریف عملكرد نازیسم نسبت به یهودیان به كار می رود: نژاد كشی (Genocide )، كشتار (Holocauste)، شواه (Shoah)، اصطلاح "هولوكاست" از سالهای هفتاد و بر اساس كتاب Elieweiselبه نام شب (1985) به یك فاجعه خاص اطلاق شده و با عنوان فیلم "Holocauste" محبوبیت یافته است؛ لاروس جهانی (2 جلدی، پاریس 1969، ص 772)، "holocauste" را چنین تعریف كرده: قربانی مأنوس در میان یهودیان، كه در آن قربانی، به طور كامل خوراك آتش می گردید"، اسطوره های بنیانگذار سیاست اسراییل، روژه گارودی، ترجمه آژیر، شیخی، مشهد، انتشارات گوهرشاد، 1377
2- دیوار ندبه: Wall= Wailing Wall Western، دیوار سنگی عظیمی به ارتفاع بیش از 15 متر در بیت المقدس، و در حوالی معبد قدیم سلیمان كه از زمان هردوس است، یهودیان هر جمعه در جلوی آن گرد می آیند و بر ویرانی بیت المقدس ندبه می كردند، این رسم از قرن اول میلادی به بعد سابقه داشته (دائرةالمعارف فارسی مصاحب) ج1 ذیل دیوار ندبه. در فرهنگ اسلامی و فلسطینی به این دیوار "براق" گفته می شود كه اشاره ای است به براق، مركب پیامبر در واقعه معراج.
3- اخیراً نیز (بهمن 84) دیوید ایرونیگ در اتریش یكی از كشورهای مدعی آزادی بیان، به جرم تشكیل در هولوكاست بار دیگر به 3 سال زندان محكوم گردید، پس از آن وی اعلام داشت: پس از این باید درباره وجود آزادی بیان در اتریش تحقیق كنم! (ضمن اینكه برخی آغاز ماجرای دیوید ایرونیگ را در سالهای دهه هشتاد میلادی، می دانند)
4- این كتاب با ترجمه هنرمندانه آقایان آژیر و شیخی، به كوشش انتشارات گوهرشاد مشهد، در سال 1377 با تیراژی بالغ بر 5000 نسخه چاپ شده است.
5- 27 آوریل مطابق با 7 اردیبهشت.

منبع :

منبع: العربی، شماره 498

هولوکاست دروغ بزرگ

پرسش: انکارگران می گویند: فرض کنیم که هولوکاست وجود داشته است و حتی فرض کنیم که گستره آن درهمان ابعادی بوده است که یهودیان از آن سخن می گویند و اسرائیل ادعای آن را دارد. ولی چرا پس از هولوکاست، یهودیان آمدند و سرزمین عربی- اسلامی فلسطین را اشغال کردند، چرا جزای جنایات اروپا علیه یهودیان را ملت مسلمان و عرب فلسطین باید بپردازد؟ 

پاسخ: جنبش تجدید حیات ملی یهود و بازگشت به سرزمین پدری بیش از یک قرن قبل از وقوع جنگ جهانی دوم آغاز گردید و به هیچ وجه نتیجه مستقیم هولوکاست نیست و آنانی که چنین ادعایی را مطرح می سازند،یا از تاریخ دو قرن اخیر جهان بی اطلاع هستند و یا مغرضانه می خواهند ملت های جهان را به اشتباه بیندازند و به بهره کشی سیاسی بپردازند. 

یهودیان نخستین بار حدود 2500 سال پیش از سرزمین خود به اسارت برده شدند. ولی کورش کبیر آنان را از اسارت نجات داد و به سرزمین اسرائیل بازگردانید و حتی به آنان کمک کرد بیت المقدس یهود را دوباره بنا کنند.
سرزمین یهود حدود دو هزار سال پیش دوباره به اشغال بیگانگان درآمد و یهودیان در سراسر دنیا آواره شدند. ولی در تمام این دو هزار سال، هر روز برای بازگشت به سرزمین پدری نیایش کردند و هر سال در شب عید «پسح» (عید فطیر) در دعای خود آرزو کرده می گفتند: «سال آینده در اورشلیم!».
حدود یک هزار و نهصد سال این آرمان ملی در حد یک نیایش مذهبی باقی ماند. ولی در قرن نوزدهم، به موازات فروپاشی امپراتوری های بزرگ در اروپا و ظهور ناسیونالیسم ملی اقوام و ملت ها، اندیشمندان یهودی نیز معتقد شدند که راه حل نهایی مشکل یهودیان دنیا (که در هر سرزمین همیشه مورد آزار و کشتار و غارت قرار داشته اند) آن است که مانند هر ملت دیگری از استقلال ملی برخوردار گردند و کشور مستقل خویش را در سرزمین پدری از نو برپا کنند.
بنابراین، جنبش ناسیونالیستی ملت یهود از اواخر قرن نوزدهم تبلور یافت و در دوران جنگ جهانی اول تقویت شد و در فاصله بین دو جنگ جهانی (سال های 1919 تا 1939) به اوج رسید و در سال 1920 با انتشار بیانیه بالفور که در آن دولت بریتانیا حق برپایی «خانه ملی یهود» را به رسمیت شناخت، شتاب تازه ای یافت.
با توجه به واقعیات بالا، رسیدن یهودیان به استقلال ملی و برپایی دوباره حکومت مستقل آنان، نتیجه مستقیم هولوکاست نبود. حتی بالعکس، اگر هیتلر نیمی از ملت یهود را به قتل نمی رساند، یهودیان برای برپایی دوباره کشور مستقل و نیرومند خود امکاناتی دو برابر داشتند. بنابراین نمی توان ادعا کرد که برپایی دوباره اسرائیل نتیجه هولوکاست بوده است.
در مورد فلسطینیان و اعراب، یهودیان هرگز برای آواره ساختن آنان به سرزمین پدری بازنگشتند. بلکه، این اعراب بودند که از روز اول می خواستند یهودیان را به دریا بریزند و اسرائیلیان ناچار بودند با به وجودآوردن یک قدرت نظامی از خود دفاع کنند. در سال 1948 نیز اعراب قطعنامه سازمان ملل را برای برپایی دو کشور مستقل عربی و یهودی در خاک تاریخی اسرائیل پاره کردند و علیه اسرائیل اعلان جنگ دادند تا به تصور خود یهودیان را به دریا بریزند. بدین سان طرح تشکیل کشور مستقل عربی منتفی شد.
در این سرزمین عملا تا جنگ شش روزه سال 1967 ملتی به نام «فلسطینی» وجود نداشت. حدود دو هزار سال پیش مردمانی به نام «پلشتیم» در سواحل غربی سرزمین اسرائیل می زیستند که گویا از جزایر اژه آمده بودند و پس از چند سال از صحنه گیتی ناپدید شدند، بدون آنکه تمدنی و یا اثری از خود به جای گذارند. تنها پس از جنگ جهانی دوم بود که واژه «فلسطینی» معمول گردید و در قطعنامه سازمان ملل در مورد تقسیم سرزمین تاریخی اسرائیل (قطعنامه 1948) نیز نامی از فلسطینی ها برده نشده و تنها به عنوان «اعراب» از آنها سخن گفته شده است.
در سال های اخیر نیز که اسرائیل حق فلسطینیان را برای برپایی کشور مستقل خود به رسمیت شناخته، شوربختانه رهبران آنها به جای تلاش در راه آن، به مبارزه تروریستی علیه اسرائیل ادامه می دهند.

پاسخ ما به پاسخ آنها:
مفروض اصلی پاسخ فوق این است که سرزمین فلسطین از گذشته های دور متعلق به یهودیان بوده و فرایند بازگشت یهود به سرزمین به اصطلاح پدری اش یعنی فلسطین به قبل از جنگ جهانی دوم برمی گردد. بنابراین برپایی حکومت جعلی یهود در سرزمین فلسطین در نتیجه هولوکاست نبود.

1- با نگاهی به تاریخ واقعی سرزمین فلسطین بنیان های استدلال فوق فرو خواهد ریخت. براساس تاریخ سرزمین فلسطین بسیار قدیمی است تا آنجا که دوازده هزار سال قبل از میلاد مسیح(ع) انسان های اولیه در آنجا ساکن بودند. کنعانی ها از نسل سام پسر کنعان پسر نوح، اولین گروه «مهاجر» به این سرزمین بودند که با «مردم بومی» در آمیختند و این سرزمین را به ارض کنعان تغییر نام دادند. در قرن 13 قبل از میلاد، جنگجویان کرت و دریای اژه وارد سرزمین شدند نام اصلی آنها Pelest بود. بنابراین هیرودت تاریخ نگار، این سرزمین را فلسطین نامید. در حالی که نویسنده فوق می گوید «تا قبل از جنگ شش روزه سال 1967 ملتی به نام فلسطین وجود نداشت». بعدها آرامی ها، یپوسی ها، فنیقی ها، نبطی ها نیز به این سرزمین آمدند، همسر حضرت ابراهیم(ع) ساره و برادرزاده اش لوط به این سرزمین آمدند. حضرت ابراهیم(ع) در غار مکفیله نزدیک الخلیل دفن شد و فرزندانش در آن سامان مسکن گزیدند. حضرت یعقوب فرزند اسحاق (که فرزند ساره و حضرت ابراهیم بود) به توصیه پدرش به سرزمین عراق رفت وی که دارای 12 پسر بود به اسباط بنی اسرائیل مشهور هستند و در سرزمین مصر بودند چهارصد و سی سال پس از ورود یعقوب به مصر حضرت موسی قوم بنی اسرائیل را از سرزمین مصر به سرزمین موعود حرکت داد. این سفر چهل سال طول کشید. بنی اسرائیل با حضرت موسی برای وارد شدن به ارض مقدس مخالفت کردند. بعدها یوشع از نهر اردن گذشت با این حال درهای بیت المقدس به روی یهود باز نشد تا زمان حضرت داود(ع) که اورشلیم را با فلاخن و سنگ از دست فلسطینیان خارج کرده و بیت المقدس یا خانه خدا را در آنجا بنا کرد. بنابراین همانطور که ملاحظه شد تاریخ فلسطین فراز و نشیب های زیادی داشت. تاریخ اثبات می کند این سرزمین متعلق به یهودیان نبوده است.

2- بر همگان آشکار است که ادعاهای بسیار دور و دراز نمی تواند مبنای کشورگشایی و اشغال منطقه باشد. اگر ادعای نویسنده به عنوان یک اصل در روابط بین الملل قرار گیرد. نقشه جغرافیای مناطق جهان باید به طور اساسی به هم خورد. به عنوان مثال جغرافیای ایران در دوران باستان بسیار وسیع بود اکنون بخشی از سرزمین های ایران در آسیای مرکزی و قفقاز و بخشی از آنها افغانستان، عراق و بحرین به عنوان کشورهای مستقل است آیا از ایرانی ها چنین ادعایی را می پذیرند. عراق دوره صدام با ادعای تاریخی بر کشور کویت به این کشور حمله کرد اما جامعه جهانی واکنش نشان داده و آنها را از خاک کویت اخراج کردند و....

3- تا پیش از جنگ جهانی دوم جمعیت یهود در سرزمین فلسطین به کمتر از ده درصد از کل جمعیت این سرزمین شامل می شد. اساسا یهودیان علاقه ای به ورود به این سرزمین نداشتند اما یهودیان صهیونیست شرایطی را برای یهودیان ساکن در اروپا، آمریکا، آسیا و آفریقا ایجاد کردند تا آنها به این سرزمین مهاجرت نمایند اولین مهاجرت در سال های 1880 تا 1903 که عمدتا رومانیایی و روس بودند با تمهیدات و هدایت های بارون روچیله بود. بارون روچیله به پاس سهم تعیین کننده اش در تاسیس دولت اسرائیل توسط حیم وایزمن پیشوای سیاسی صهیونیسم و از سوی صهیونیست ها لقب «پدر پیشرو» را گرفت. اساسا وی پایه گذار جنبش سیاسی صهیونیسم در سال 1897 شد و این جنبش با همدستی و همکاری با نازی ها و سایر ترفندها مهاجرت یهودیان را به فلسطین انجام داد. مهاجرت دوم از 1904 تا 1918 بود که بخش اعظم آنها را جوانان ماجراجو و بیکار یهودی تشکیل می داد مهاجرت سوم از 1919 تا 1923 بود که با وقوع انقلاب روسیه و با صدور اعلامیه بالفور در دوره سلطه انگلیسی ها بر فلسطین بود. مهاجرت چهارم از سال 1924 تا 1933 صورت گرفت. در این دوره آژانس های صهیونیستی با تبلیغات سعی کردند تا با طرح کشتار شش میلیون یهودی در جنگ جهانی اول، یکی از مهم ترین شرایط تشکیل یک دولت یعنی جمعیت آن را به وجود آورد اما این تبلیغات نگرفت تا اینکه از سال های 1940 تا 1948 همکاری وسیع و پیچیده ای که آژانس های یهودی با نازی ها داشتند توانستند صنعت هولوکاست را به وجود و واقع نمایی کنند و بدین وسیله سیلی از جمعیت یهودیان با ملیت های مختلف را به سرزمین فلسطین فراهم سازند. به همین جهت است که تاریخ نگاران حقیقی معتقدند تاسیس اسرائیل مولود هولوکاست است. این اظهارنظر «حایم وایزمن» در 2 مارس 1943 راببینید: وی در اجتماع هزاران تظاهرات کننده ضمن ادعای کشته شده 2000000 یهودی (!) درخواست کرد دروازه های فلسطین را باز کنید تا هرکس که می تواند خود را به سواحل سرزمین یهودیان (فلسطین) برساند.

4- ابزارهای تسخیر و اشغال فلسطین نیز اکنون برکسی پوشیده نیست. زر، زور و تزویر مثلث اشغال فلسطین بودند. سازمان های ترور و وحشت یهودیان مانند «هاگانا» و سربازان انگلیسی مستقر در سرزمین فلسطین آنچنان عرصه را برای فلسطینیان تنگ و بغرنج کردند ترس و وحشت گرسنگی و فقر تمام حیات و زندگی آنها را فرا گرفته و متعاقبا با خرید صوری و تملیک اجباری زمینهای فلسطینی، خود را در این سرزمین تحمیل کردند. جالب اینکه علیرغم همه اقدامات مخوف علیه فلسطینی ها و فراهم کردن شرایط مهاجرت یهودیان به سرزمین فلسطین، جمعیت یهودیان در زمان تاسیس رژیم صهیونیستی در سال 1948 یک سوم کل جمعیت فلسطین بود اما در سال 1948 صهیونیست ها با تخریب کامل 531 شهر و روستا و شهرک و قتل عام مردم و آوارگی یک میلیون و دویست هزار تن، 78% خاک فلسطین را غصب کردند. سپس در جنگ های 1967 و 1970 با کشتار وسیع و آوارگی توده های عظیم فلسطینی کل خاک فلسطین را در اختیار گرفتند.

منبع : خبرگذاری فارس